Pałac Królewski znajduje się w Mysłakowicach i położony jest między Wzgórzami Łomnickimi i Karpnickimi.

Od początku istnienia miejscowości jej właściciele zmieniali się bardzo często. W 1816 rok właścicielem majątku został feldmarszałek August Neidhard von Gneisenau. W roku 1832 pałac wraz z okolicznymi terenami nabył król Pruski Fryderyk Wilhelm III z rody Hohenzollernów na swoją letnią rezydencję. W XIX wieku gruntownie przebudowano pałac, wzniesiono kościół ewangelicki, Willę Liegnitz, Zedlitz i Rothera, hotel, szpital i fabrykę lniarską oraz założono park w stylu angielskim.

W 1836 roku królewski Dyrektor Ogrodów Peter Joseph Lenne wraz ze swoimi uczniami stworzyli jeden z najpiękniejszych parków krajobrazowych na Śląsku. Na jego osi widokowej w kierunku najwyższego szczytu Karkonoszy Śnieżki znajduje się kościół parafialny zaprojektowany przez Schinkla. Budowę, jako kościoła parafialnego zlecił Fryderyk Wilhelm II dla uchodźców religijnych z Tyrolu. Przednia część kościoła to niewielka kruchta wsparta na antycznych kolumnach Pomejskich, podarowanych przez króla Neapolu Wilhelmowi III. W bezpośrednim sąsiedztwie parku i pałacu zasadzono ponad 170 rzadkich roślin, zainstalowano fontanny, stworzono liczne aleje spacerowe. Jedną z największych ozdób parku był staw z wyspą i pływającymi łabędziami. Na szczególna uwagę zasługiwała nietypowa brama ustawiona nad brzegiem stawu ze szczęk wieloryba grenlandzkiego o wysokości 6m. W dniu dzisiejszym eksponat można zobaczyć w galerii Gminnego Ośrodka Kultury w Mysłakowicach. Wygląd znacznie różni się od pierwowzoru w latach 50. Zlikwidowano zdobiony, okalający budynek balkon oraz wejście i schody od strony parku.

Po zakończeniu I wojny światowej pałac do 1945 roku należał do rodziny Rudolf. Po II wojnie światowej przez krótki okres był rezydencją Armii Czerwonej. Od 1951 roku do dnia dzisiejszego mieści się w nim Szkoła Podstawowa. Obecnie cześć elewacji królewskiej rezydencji z charakterystycznym boniowaniem licznymi nadokiennikami została zatracona, zmianom uległ również historyczny układ pomieszczeń oraz wystrój, po którym można zobaczyć jedynie kilka elementów.